RINGMERKTUR NÁTI Fulmarus glacialis

Hetta er tann elsti nátin, vit vita um, í Føroyum; men í Onglandi hava teir ein, sum fekk ringin eftirhugdan, tá hann var 43+ ára gamal.

SÚLUR Morus bassanus Í NEYÐ

Sjúrður Hammer í útvarpstíðindunum 03.07.2023

Video

HUNGURSBITNAR GRÁGÆS Anser anser

3 villar úthungraðar grágæs stóðu á trappuni hjá okkum í Nólsoy, tá Jens-Kjeld kom heim í dag. Tvær av teimum flugu eitt sindur burtur, tá Jens-Kjeld kom framvið teimum, meðan tann triðja bara haltaði eitt petti burtur. Jens-Kjeld bjóðaði teimum korn, men tað vildu tær ikki hava, so tað eru tær ikki vanar at eta.

Tá eg (Jens-Kjeld) 20. oktober 2022 var á veg heim úr Urðini í Nólsoy, fann eg ein deyðan ravn. Abraham og Bergur Mikladal høvdu ringmerkt hann í Skálabotni 14. januar 2016. 
Ravnurin er helst deyður av fuglakrími?

Nógvir úthungraðir og deyðir fulkubbar eru funnir deyðir kring landið í seinastuni. Orsøkin er helst ringa veðrið, ið hevur leika í í Norðuratlantshavinum seinastu 2 mánaðirnar. Av 5 deyðum fulkubbum, funnir 2 teir seinastu dagarnar, hevði ketta bitið høvdið av 3 av teimum.

Anne Ausems, Alexandra Fink & Ben Porter 04.09.2021

Ein bólkur av granskarum úr Wales, Hollandi og Týsklandi hava saman við Jens-Kjeld Jensen og Jógvan Thomsen síðan tíðliga í summar 2021 verið í Nólsoy og kannað drunnhvítan. Hetta eru fleiri undanverkætlanir (pilotprojekt), sum m.a. eftir ætlanini helst skulu enda við at lýsa, hvar drunnhvítin finnur sína føði, um hann verður ávirkaður av ljósunum við aliringarnar og møguligum komandi havvindmillulundum.

Sett mini-GPS-sendarar á drunnhvítar - Kringvarp Føroya

Samstarv millum Umhvørvisstovuna og universitetið í Cardiff

12. september 2022: Higartil eru 6 drunnhvítaungar klaktir í reiðurkassunum, umframt at 6 egg eru á veg at verða klakt. Fleiri egg kunnu enn verða vorpin í nøkrum av hinum reiðurkassunum.

Hannah Hereward, Cardiff University. Lauren Evans, Scotland. Ben Porter, Cardiff University, Anne Ausems, Holland & Jens-Kjeld Jensen.

Hvør ungi verður vigaður í sínum egna formi, sum bara verður brúktur til hann. Tað er fyri ikki at bera nakra smittu millum drunnhvítarnar í Urðini í Nólsoy

Filmsbrot

Drunnhvítin kemur aftur í reiðrið til ungan

Foreldrini hjúkla um ungan

Foreldrini geva unganum at eta

Á myndini til vinstru, sum varð tikin 12. september, vigaði ungin 9 gram. Á myndini til høgru, sum varð tikin í dag - 16. oktober, vigaði ungin 41,5 gram.

Nólsoy 05.11.2022: Nú er tann seinasti drunnhvítaungin farin úr reiðurkassunum Suðuri í Dølum. Tann 01. november vigaði ungin 42,3 gram, so vónandi vinnur hann vegin fram til Suðurafrika.

Kanningarnar av drunnhvíta Hydrobates pelagicus halda fram í 2023

Nólsoy 09.09.2023. Fólkini eru frá vinstru: Jógvan Thomsen, Anne Ausems, Holland, Anna K. Znój, Polen, Rob Thomas, Wales, Zoe Deakin, Wales, Jade Philips, Wales, Jens-kjeld Jensen, Mark Bolton, Scotland og Ben Porter Wales.
Tvey vanta á myndini: Sjúrður Hammer og Hannah Hereward, Wales.

Í 2023 fekk Ben Porter fíggjarligan stuðul frá Granskingarráðnum í samstarvi við Umhvørvisstovuni til eina Phd verkaætlan í Nólsoy, har hann skal brúka reiðurkassar. Jens-Kjeld Jensen og Jógvan Thomsen bygdu kassarnar, og í tí sambandi hava fólkini á myndini verið í Nólsoy í summar. Anne Ausems hevur eisini enn einaferð eina minni verkaætlan í gongd við drunnhvítunum í bølinum í oynni.

Fimm drunnhvítar fingu hvør sín GPS loggara festan á velið, og á myndini sæst, hvat tann eini av drunnhvítunum gjørdi, eftir at loggarin var festur á. Fyrst fleyg hann ein styttri túr í ein eystan, sum tók eitt døgn. So fleyg hann heim at geva pisuni, og tað tók umleið 10 minuttir. Síðan fleyg hann ein túr upp á 350 km. til Hetlands, og tað tók 2 døgn. Hann var sostatt á veingjunum í 3 døgn.

EITT ÓFRÆTTAKENT VÁR

When Oystercatchers can’t find food (Tá tjøldrini ikki finna nakra føði)

09. februar 2021 fann Anna Jónleyg Hentze 5 lítlar mýrisnípur liggjandi deyðar lið um lið á Sandi. Vit tóku tað næstan fyri givið, at tær vóru deyðar í hungri, tí kavi og áhaldandi frostur hevði ligið fleiri dagar á rað.

Hesin valmásin Larus hyperboreus varð ringmerktur sum pisa 30.06.2020 í Kongsfjorden, Elefantsteinen (Arctic Ocean, Svalbard (Spitsbergen). Valmásin varð funnin deyður við Haraldsund 12.01.2021.
Umframt at vera ringmerktur, hevði hann eisini ein geologgara um hitt beinið. Tá tey í Noregi lósu geologgaran, sóu tey akkurát, hvussu og hvar valmásin hevði ferðast, síðan hann varð merktur seinasta summar. Sjá kort.

13. mai 2020 fekk eg eina ringmerkta, vælpiðaða bládúgvu inn um dyrnar, sum Finnur Lützen hevðu funnið í plantaguni. Vit sendu ringnummarið niður og nakrar fáar tímar seinni vistu vit, at hetta var ein bládúgva, sum Jens-Kjeld Jensen & Jógvan Thomsen høvdu ringmerkt í Nólsoy 01.10.2019. Les nærri her

Her kanst tú lesa greinina

Movie 1

Movie 2

Movie 3

Movie 4

Nólsoy 15.07.2019

Tað eru so fá ár, síðan kvørkveggjan kom heim í bygdina í Nólsoy úr Urðini at reiðrast.
Tann fyrsti ungin í bygdini varð klaktur í einum reiðri niðri við kajina, og hann var so óheppin at detta úr reiðrinum og breyt annað beinið. Vit settu skinnara á beinið og høvdu hann í pleygu, til beinið vaks saman aftur. Síðan tá vaks talið av pørum í bygdini til umleið 7-8, áðrenn talið byrjaði at minka – helst tí kettur drupu kvørkveggjurnar.
Í mars 2019 vóru bara 2 pør eftir í bygdini, og nú er bara eitt par eftir.
Steggin á myndunum sang so lystiliga fyri gestunum á Kaffistovuni, til ein ketta kom framvið og drap hann 22. mars umleið klokkan 10.45. Kenneth Jacobsen kom norður til okkum við ringmerkta steggjanum, sum varð ringmerkt gott 5 ár frammanundan – sjá rapportina frá Zoologisk Museum

Les meira um kvørkveggjuungan Sólrun

Tann seinasti hvítravnurin varð skotin í 1902. Vit hava tí verið í samband við Sotheby’s í London, og har varð hvítravnurin mettur at hava eitt virði á umleið 10.000 og 14.000 Euro.

FØROYSKIR FUGLAFRØÐINGAR ROYNA ENN EINA FERÐ AT FÁA LUNDAN FRIÐAÐAN

Les skrivið hjá DOF

Vágaportalurin

Sending í Kvf. 03.09.2018

TERNUPISURNAR Í NÓLSOY DOYÐU Í HUNGRI Í 2018

Tann 06. juli 2018 fór eg - Jens-Kjeld, á seiðaberg. Tá varð eg umgyrdur av í minsta lagi 200 kriandi ternum, sum vóru so gorhungraðar, at eg kundi geva teimum livur og garnar við hondini. Eg hugsaði beinan vegin, at hetta var ikki rætt. Tveir dagar seinni fór eg so ein skjótan túr gjøgnum ternubølið í Stokkvík og fann 20-25 deyðar, 2 næstan deyðar, sum vóru umleið 10 dagar gamlar, 2 næsten floygdar; men diddarak, umframt eina floygda pisu. Eg varð ikki álopin av nakrari ternu, og tá fortaldi ein granni til ternubølið, at ternurnar vóru vorðnar meira friðarligar longu eina viku frammanundan, og at tær tá eisini vóru hildnar uppat at leika í, tá hon nærkaðist bølinum.

3 ternubøli eru í Nólsoy. Tvey smá, ávikavist á Tjørnunesi og í Bólstað, og så Føroya helst størsta, sum liggur í Stokkvík. Umleið 04. juli broyttu ternurnar í Nólsoy atburð - tær vardu ikki bølini longur, sum tær annars plaga. Tann 08. juli vóru tey smáu ternubølini á Tjørnunesi og Bólstað tóm, umframt at helmingurin av teimum 6-700 pørunum í ternubølinum í Stokkvík vóru burtur. Eg fann fleiri deyðar pisur, tá eg gekk ein kvikan túr gjøgnum bølið. Tann 12. juli gekk eg aftur gjøgnum bølið fyri at síggja, hvussu støðan var, og tað var ein syndarlig sjón. Har tað skuldi verið einar 1000-1500 ternupisur, vóru í staðin í hundraðvís av deyðum pisum, einstøk reiður við eggum, umframt at nakrar fáar floygdar pisur flagsaðu runt. Ikki ein einasta gomul terna við nebbasild var at síggja, so tær fáu floygdu pisurnar hava ikki stóran møguleika at yvirliva, eftir sum tær helst skuldu fingið føði frá foreldrunum í í minsta lagið eina viku aftrat.

Støðan sær út til at vera tann sama í Kalsoynni.

I kvøld 12. juli, sigldu vit tríggir - Marnar á Skúr, Hergeir Jacobsen og eg (J-K.J.) ein túr runt um Nólsoynna. Á túrinum sóu vit 2-300 ritureiður við einans 8-10 pisum, hini reiðrini vóru tóm.
Stovnurin av lundum í Urðini í Nólsoy varð mettur at vera millum 30.000-50.000 pør í 1997, og har vórðu 8188 lundar fleygaðir í 1996 og 13286 í 1999.
Í kvøld kl. 19.30 var ikki ein einasti lundi at síggja í Urðini, og á sjónum lógu í mesta lagið 150-200 lundar. Tað sigur seg sjálvt, at tá eingin gamal lundi sæst í Urðini, so doyggja tær fáu pisurnar, sum kanska kundu komið undan. Tað einasta, sum kann bjarga teimum er, at nebbasildin kemur aftur, eins brádliga, sum hon hvarv, umleið tann 04. juli.

LONASVALA Delichon urbicum (Linnaeus, 1758)

Grein hjá Sjúrður Hammer

Vóni ikki, at vit nakrantíð koma út fyri tilburðum sum hesum aftur...

Tað er næstan vorðið gerandiskostur at fáa fráboðanir um oljudálkaðan havhest og likkur frá til dømis Fugloyarbankanum, umframt oljudálkaðar likkur á landi; men í dag fingu vit eina heldur øðrvísi fráboðan: 13 svartbakar stóðu á Tinganesi – blankir av lýsi. Fuglarnir kláraðu valla at standa á beinunum, so stirdir í kulda og ússaligir vóru teir. Fuglarnir royndu alla tíðina at vaska sær við tí úrsliti, at teir smurdu lýsið um allan kroppin.
Svartbakarnir komu við Smyrli frá Tvøroyri til Havnar. Teir vóru innibyrgdir í einari bingju, sum var nýtt til at flyta alifóður. Tað eru nógv ár síðani flakavirkini fingu boð um, at alt slógv skuldi dekkast til, so man ikki aldi upp ein kunstiga stóran stovn av likku og øðrum másafugli - geldur tann lógin ikki fyri øll?
Syndarligt, at sovorðið sum hetta enn kemur fyri...

Er tað betur at gita enn at vita?
Stak áhugaverd grein hjá Jens-Kjeld og Sjúrða Hammer

Trupulleikin er ómøguligur at loysa

Svartfuglur verður skotin í løtuni, og har er sama skilið, eingin ánar, hvussu nógv av okkara egna svartfuglastovni verður skotin, og hvussu stórur partur er útlendskur. Menn óivað eru nógvar av okkara kærkomnu lundapisum frá 2015 longu skotnar.

Les meira um kanningina av plastik í náta

Her kunnu tit síggja ein film, har ein føroyskur nátaungamagi verður tømdur

Les grein í Sosialinum frá 20.05.1994

Nýggj grein vísir, at minkingin av lundastovnunum lítið hevur at gera við vaksandi talið av skúgva, men heldur skildast vantandi føði og ov lítla tilgongd av ungfugli inn í stovnin.

Les greinina

Hesir ungarnir á myndini ganga runt í Vágum, og sum ikki eina ferð, so tordi myndatakarin ikki at melda málið, men sendi myndirnar til mín.

15.06.2015 sigldi eg ein túr runt Nólsoynna við Hergeir og Marnar á Skúr.
Vit sóu ikki ein einasta lunda flúgva ella standa á landi nakra staðni á oynni, og einans millum 100 og 200 lógu á sjónum.
Einasta staðið vit sóu ternur, var á Tjørnunesi, og har vóru umleið 100. Har mann annars plagar at síggja ternu, var antin eingin ella í mesta lagið 3.
Annars sóu vit umleið 10 pør av svartbakum, nakrar fáar teistar og 4 kópar.

Samrøða við Sjúrður Hammer í Kringvarp Føroya 04.06.2015

Nú í december 2014 eru fleiri deyðir fulkubbar funnir kring landið. Flestu teirra hava verið ungar frá í summar og allir eru deyðir í hungri.
Tá nógvur vindur er fleiri dagar á rað, hevur fulkubbin ilt við at finna føði og fleiri hóra ikki undan.
Vit skulu heilt aftur til 1997-98 fyri at siga, at tað var vanligt at finna deyðar fulkubbar í Nólsoy; men nú ein dagin vóru 6 funnir.
Ofta leitar fulkubbin upp á land, beint áðrenn hann doyr - tað tykist, sum um hann er bangin fyri at drukna. Tí er tað eisini heilt vanligt at finna bæði doyggjandi og deyðar fulkubbar fleiri kilometrar frá sjónum. Tá mann tá finnur teir, eru teir trillrundir, so mann heldur teir vera spikafeitar; men tað er beint øvugt - teir lyfta fjaðrarnir og blása seg upp, tí teir eru rak, kaldir og illa fyri.

06. september 2014 var Marnar Gaard við snøri á Skálavíksgrynnuni, og tá fekk hann næstan ikki snørið niður til toskin, tí har var so nógvur makrelur. Makrelurin var um at bresta av nebbasild, sum tit síggja á myndunum. Nebbasildin var í hóskandi stødd til lundapisurnar, men er komin í minsta lagið 2 mánaðir ov seint til pisurnar.

"Líknandi mynstur sæst hjá svartfuglinum í Skotlandi, Føroyum og Noregi – ella tvørtur um londini í útnorðri. Tey flestu av fuglasløgunum, sum ”Arctic Biodiversity Assessment” funnu í 2013, eru í afturgongd"...

Les sera áhugaverdu greinina

Svanaparið á Gróthúsvatni í Sandoy hevði 5 ungar. 02.07.2014 hvurvu allir ungarnir samstundis, og eftir gekk steggin við einum meiðslaðum vongi.

Dagføring: Vit trúðu ikki okkara egnu eygum, tá vit 31.07.14 enn eina ferð vóru í Sandoynni og aftur sóu vongbrotna svanan á Gróthúsvatninum. Tað merkti jú, at einki sum helst var hent, hóast løgreglan hevði sett ein mann til at taka sær av málinum longu 3 vikur frammanundan.

Les greinina hjá Sjúrður Hammer og Jens-Kjeld Jensen

ER TAÐ BETUR AT GITA ENN AT VITA Á BÚNAÐARSTOVUNI?

Les greinina hjá Sjúrður Hammer og Jens-Kjeld Jensen

Hesin ungi smyrlasteggin varð fangaður umborð á Atlantsfarðinum 21. september 2013. Manningin tók sær av honum og gav honum at eta og drekka í 3 dagar. Síðani tóku teir smyrilin við til lands, har Jens-Kjeld ringmerkti hann og slepti honum aftur.

25. juni 2013 vóru Poul Johannes Simonsen, sonur hansara Johannes, Kenneth Justesen og Jens-Kjeld Jensen í 3 ymiskum urðum fyri at telja og ringmerkja skarvsungar. Fáir floygdir ungar vóru at síggja, og einans 4 ungar og 1 gamal skarvur fingu ring um beinið. 4 reiður við eggum í vórðu funnin, sum vanligt. Alt bendir á, at skarvurin hevur tað betri í ár, enn til dømis seinasta ár, tá nærum eingin ungi varð floygdur.

02. juni 1992 gingu Jens-Kjeld Jensen og Erik Mortensen ein túr runt um Toftavatn. Har funnu teir eitt krákureiður við fýra ungum, sum teir ringmerktu. Síðst í apríl í ár varð ein av hesum ringmerktu krákunum funnin deyð við Rituvík - 19 ár og 11 mánaðir eftir at hon varð ringmerkt. Hon varð funnin einans 3 km frá staðnum, har hon bleiv merkt sum ungi fyri næstan 20 árum síðan.

Ótrúligt; men meðan íslendingar hava teirra ringastu fíggjarstøðu í mannaminni, hava teir sjálvsagt sæð tað neyðuga í at seta kanningar í verk fyri at lýsa støðuna hjá teirra svartfugli og eisini sett pengar av til tað. Hendan kanningin er so orsøkin til at eitt friðingaruppskot er lagt fram í Altinginum.

NÝTT UM ÍSLENDSKA LUNDAN, SUM HELST HEVUR TAÐ BETRI ENN SÍN  FØROYSKI FRÆNDI!

Nýggjar kanningar úr Vestmannaoyggjunum vísa, at 15% af øllum íslendskum ringmerktum lundum verða fráboðaðir aftur. Kanningarnar vísa eisini, at heili 30% av hesum fráboðanum er um gamlan verpingarfugl, sum so gott sum allur er fleygaður og kiptur (Erpur Snær Hansen pers. samskifti).
Haraftrat vísa kanningarnar hjá Helgason frá 2012, at í Vestmannaoyggjunum er árliga afturgongdin hjá verpandi lundanum 12,7% samanborðið við 7% í Røst í Noreg (sjá figurin hjá Tycho Anker-Nissen niðri undir).
Hendan óhugnaliga støðan hevur fingið íslendska Altingið at seta seg niður at viðgera eitt nýtt lógaruppskot um at friða lundan komandi 5 árini.

Erpur Snær Hansen Ph.D. Sviðstjóri Vistfræðirannsókna / Director of Ecological Research. South Iceland Nature Centre. Strandvegur 50, IS-900 Vestmannaeyjar, Iceland

Hálfdán H. Helgason: 2012. Survival of Atlantic Puffins (Fratercula arctica) in Vestmannaeyjar, Iceland during different life stages. M.S. thesis, Líf og umhverfisvísindadeild, Verkfræði- og náttúruvísindasvið, Háskóli Íslands, Reykjavík, Ísland

Les meira um íslendsku rapportina um at friða lundan

DEYÐUR SVARTFUGLUR OG LØGIN ATBURÐUR HJÁ ÁLKU

Sambært Mardik Leopold er óvanliga nógvur deyður svartfuglur rikin upp á hollendsku strendurnar í januar 2012. Talan er um lunda, álku, ritu og náta. Allir fuglarnir vóru diddarak, so helst eru allir deyðir í hungri. Eingin av lundunum var ringmerktur, so vit vita ikki, hvaðani teir stava. Men sum sæst á myndini niðri undir (fig. 1), so er ein føroyskt ringmerktur lundi fyrr funnin deyður í Fraklandi, so alt bendir á, at nakrir - um ikki nógvur - føroyskur lundi hevur vetrarvist við hollendsku strendurnar.
Álkurnar høvdu ein sera løgnan atburð í vetur: tær eltu skip, kavaðu og tyktust finna føði í kjalarvørrinum á skipunum. Tað er ógvuliga sjáldsamt at síggja álku elta skip í Norðsjónum; men í vetur hava í túsundatali gjørt tað – og allar samstundis yvir eitt sera stórt øki (fleiri túsund km2).
Eftir er bert at vóna, at ikki alt ov nógvur føroyskur lundi er millum hesar deyðu fuglarnar, tí so kann ”vanliga fallið” gerast so stórt sum 10-15%.

Sjá álkurnar elta skipið

HAGTØL YVIR DEYÐAN LUNDA, FUNNIN Í HOLLANDI

Lundin er á víðum havi á vetri. Tí er tað sera sjáldsamt at finna nakran deyðan lunda á nakrari strond ella fjøru. Mann kann sum danir siga, at tað einans er "toppurin á ísfjallinum", sum rekur á land. Men i januar 2012 varð 1 deyður lundi funnin fyri hvørjar 5 km av strond í Hollandi. Til samanberingar finna hollendingar vanliga "bara" 1 deyðan lunda fyri hvørjar 100 km, so her er stór broyting farin fram. 

Sjá hollendsku hagtølini yvir deyðan funnan fugl

Hendan stabbamyndin er gjørd av einum tí kendasta lundaekspertinum í heiminum Dr. Tycho Anker-Nilssen, Senior Research Scientist, NINA, Norwegian Institute for Nature Research.
Vit hava tíverri ongantíð gjørt nakra líknandi kanning her á landi, men stabbamyndin, sum vísir gongdina hjá lundastovninum á Røst í Noregi, kan lættliga brúkast til at samanbera gongdina hjá tí føroyska lundastovninum.
Fyri umleið 20 árum síðani varð føroyski lundastovnurin mettur at verða umleið 600.000 pør, tað er tað sama sum á Røst, og líka síðan hevur føroyski lundastovnurin verið í afturgongd. Vanliga roknað vit við eini javnari afturgongd hjá føroyska lundastovninum, og serliga, tá fleiri vánalig ár koma á rað og eingin pisa kemur undan; men útrokningar hjá Tycho Anker-Nilssen prógva, at "hansara" lundastovnur hevur eina afturgongd upp á 7% um árið - sum eisini sæst á hansara prognosu.
Eg ivist ikki eina løtu í, at hansara útrokning eisini er galdandi her hjá okkum. Hetta merkir, at føroyski lundin er útdeyður umleið ár 2025 – ella um 12 til 15 ár, um framhaldandi verður fleygað, eins og vanligt. Eg vil leggja dent á, at Tycho Anker-Nilssen hvørki kemur við gitingum ella bara sleingir nøkur tøl út; men at ógvuliga neyvar kanningar liggja aftanfyri alt, hann ger.
Higartil hevur tað ikki eydnast okkum at fáa lundan friðaðan kring landið, hóast øll kenna til tey seinnu mongu árini við ongari pisu. Heilt ófatuligt!
Um eingin fleygalundi verður í summar, er eingin vandi, tí so hava vit bara ta árligu vanligu afturgongdina á 7%; men verður eitt gott fleygaár, verður tað ein vanlukka fyri lundan, tí tá verður bara gamal verpingarfuglur fleygaður um alt landið, tí eingin pisa er komin undan seinastu 7 árini. Tí er okkara fiskimálaráðharri Jákup Mikkelsen maðurin ið avger, um vit skulu royna at tálma afturgongdini, ella um vit bara skulu lata standa til!
Nú vit skriva 19. januar 2012 ræður nærum lógloysi á økinum. Lundin fær bert frið, har fleygamenn kenna ábyrgd av stovninum og har grannastevna verður hildin, sum til dømis í Mykinesi.

Veiðihagtøl fyri lunda

Sjá tær einastandandi myndirnar og les nærri her

Alt bendir á, at 2011 verður 7 fellisárið á rað hjá føroyska lundanum. Nógvir komu á land umleið 28. og 29. april og síðan tá hevur so gott sum eingin lundi verið at sæð á landi, hóast lundin skuldi havt vorpið um 20. mai. 28. mai sóust fleiri stórir stimar av makreli í Nólsoyarfirði. Plantuætið kom alt ov seint og nøgdin var eisini alt ov lítil, so eingin føði er til nebbasildina - sjá máting frá Havstovuni

2011 verður tí helst til sjeynda fellisárið á rað hjá eitt nú lundanum, ternuni og kjógvanum.

Sjá fleiri ógvuliga áhugaverdar myndir frá hesi vitjanini

Longu tann 16.01.2011 sendi eg bræv til Jákup Vestergaard við áheitan um at fá lundan friðaðan í 3 ár vegna stóru afturgongdina í stovninum.

DRUNNHVÍTI Hydrobates pelagicus

2010 VERÐUR ENN EITT FELLISÁR HJÁ FØROYSKA LUNDANUM

Nú sætta árið á rað gongur av skriðuni til hjá føroysku lundunum. Umframt tað, at teir ikki hava vorpið, eru nógvir longu funnir deyðir í hungri. Nú fleygatíðin er um at byrja, hava so gott sum eingir lundar verið at sæð í bølunum kring landið.
Um nakar av teimum gomlu lundunum skuldu vent aftur til bølini fyri at lodda dýpið og gera klárt til næsta ár, er tað mín vón, at fleygamenninir kring landið nýta vit og skil og ikki fara á fleyg nú í 2010, tí hóast lundin ikki er friðaður, hevur hann longu sum er, sera daprar framtíðarvónir.  

Dagføring 04.08.2010
Riturnar fingu bert fáar floygdar ungar í summar, og stóri spurningurin er, um hesir fara at yvirliva í vetur, tí teir vóru ikki serliga væl fyri.
Karsten Larsen taldi ritupisurnar í einum minni bøli í Mykinesi og úrslitið var <0,15 pisa í hvørjum reiðri. Sama teljing í Viðoy gav <0,20 pisa í hvørjum reiðri.
Eitt knappligt illveður tveir dagar í summar skolaði nøkur av teimum niðastu reiðrunum í Mykinesi á sjógv; men tað er so ikki orsøkin til hesa vánaligu úrkomuna.

Dagføring 12.08.2010
Íslendingar halda eisini, at makrelurin etur føðina frá búfuglinum – les áhugaverdu greinina

Vit hava kunnleika um í minsta lagið 19 útstappaðar kring allan heimin. Ein av teimum er hesin føroyski útstappaði úr Leiden savninum í Hollandi, sum Hein van Grouw stendur við á myndini.
Á heysti 2007 var ein ljósamorreyður ravnur ravnur skotin úti í Fugloy (sjá myndina omanfyri). Hesin kundi ikki reiðiliga flúgva, og var tí happaður av krákunum alla tíðina. Síðani tá eri fleiri aðrir ljósamorreyðir ravnar sæddir hendinga ferð.
Ljósamorreyður ravnur hevur ofta ringar fjaðrar, sum ikki halda kuldanum úti, tískil má mann rokna við, at teir ikki kunnu yvirliva ein føroyskan vetur.
Fleiri hava sagt seg hava sæð bringuhvítan ravn, síðan tann seinasti var skotin í 1902. Ein skuldi verða sæddur á vetri 1947, ein annar á heysti 1948 í Nólsoy (Ryggi 1951) og tann triði um páskirnar 1965 nær Sandvík (Nolsøe & Jespersen 2004). Um tað veruliga hevur verið talan um bringuhvítar ravnar, sum fólk hava sæð, so haldi eg tað verða sera løgið, at teir bert eru sæddir eina ferð. Ei heldur trúgvi eg, at bringuhvítir ravnar kunnu hava flogið kring oyggjarnar í fleiri ár, uttan at nakar annar hevur varnast teir. Bringuhvítu ravnanir hava fínar fjaðrar og skuldu kunna klára seg eins væl og tann vanligi ravnurin. Her vil eg viðmerkja, at elsti ringmerkti vanligi ravnurin vit kenna, var 21 ár og 11 mánaðir gamal, tá ringurin var avlisin.
Eg eri tí ikki í iva um, at allir teir bringuhvítu ravnarnir, sum hava verið fráboðaðir síðan 1902, hava verið ljósamorreyðir, og ikki bringuhvítir.

Ternupisurnar í Nólsoy og ritupisurnar í Mykinesi byrjaðu at doyggja í hungri 20. juli 2009.

Nátin hevur verið í støðugari afturgongd seinastu 20 árini, og í dag koma umleið 50 % færri nátaungar á sjógvin. Tað sigur seg sjálvt, at so verður eisini væl minni at fáa í glúpin.